Aqueduct Route

Sepforis było stolicą Galilei w okresie rzymskim. W mieście dokonano fascynujących odkryć, w tym zapierających dech w piersiach mozaik, teatru i budynków publicznych. Izraelski Urząd ds. Przyrody i Parków otworzył nową ścieżkę wiodącą przez system wodny starożytnego miasta.

Główne atrakcje:

TeatrŻydowska dzielnicaTwierdza KrzyżowcówDom DionizosaDom Nilu System wodociągówSynagogaPunkty widokoweZapierający dech w piersiach widok na Galileę z dachu twierdzyDziałalność Urzędu ds. Przyrody i Parków Izraela ma na celu poprawę usług dla odwiedzających i zachowanie miejscaUrząd otworzył stanowiska archeologiczne w Sepphoris, w tym prowadzi nowe prace archeologiczne w dawnej żydowskiej osadzie Shikhin na terenie Parku Narodowego. Urząd przygotował miejsce tak, aby było dostępne publicznie: zamontowano toalety, krany i kiosk, wystawiono znaki i ilustracje, zorganizowano wystawę w Twierdzy Krzyżowców, zbudowano punkt widokowy z dachu twierdzy i przygotowano dostępną ścieżkę przez Sepphoris.

Jak dojechać:

Na węźle Hamovil-Nazareth (Trasa 79, między znakami kilometra 22-23) skręć na północ w drogę prowadzącą do Parku Narodowego. Wewnątrz Parku Narodowego ścieżka zaczyna swój bieg od parkingu obok kasy.

Informacje ogólne

W czasach Drugiej Świątyni, Sepforis było ważnym miastem, a na początku okresu rzymskiego Herod Agryppa II, wnuk Heroda Wielkiego, uczynił je swoją stolicą. Wielu Żydów przeniosło się tu z Judei po Rewolcie Bar Kochba, a książę Rabi Juda mieszkał tu pod koniec życia. To tu ukończył Misznę. Zgodnie z tradycją chrześcijańską mieszkali tutaj Joachim i św. Anna, rodzice Dziewicy Maryji, matki Jezusa. W XII wieku Krzyżowcy opuścili źródła Sepphoris, by stoczyć decydującą bitwę przeciwko Saladynowi i jego wojskom w Rogach Hattinu, którą przegrali. 

Spacer po Parku Narodowym pozwoli odkryć pozostałości starożytnego miasta: utwardzone drogi z okresu rzymskiego, kamienny teatr z miejscem dla około 4500 widzów, Dom Dionizosa - rzymską willę ze wspaniałymi mozaikami, Dom Nilu - budynek publiczny ozdobiony 11 posadzkami mozaikowymi przedstawiającymi obchody wylewania Nilu, a także imponujące pozostałości synagogi. 

Sepphoris dysponowało wyrafinowanym systemem akweduktów i zbiorników wodnych umożliwiającym zaopatrzenie miasta w wodę. Dr Tzvika Tzuk, główny archeolog Urzędu ds. Natury i Parków Izraela, zbadał ten system, a ścieżka spacerowa podąża za ostatnią częścią systemu wodociągów z których wszystkie znajdują się w Parku Narodowym.

Trasa szlaku

1. Zbiornik

Kieruj się za znakami z parkingu na południe w kierunku zbiornika. Przed zbiornikiem został odkryty głęboki 5-metrowy osadnik. Osadnik był przeznaczony do zbierania ciężkich odpadów i dodawanego do nich osadu, a także do zapobiegania przedostawaniu się ich do zbiornika. 

Ogromny zbiornik znajduje się ok. 1,5 km na wschód od starożytnego Sepphoris. Woda docierała do zbiornika przez dwa akwedukty, które gromadziły wodę ze źródeł w wioskach Mashhad i Reineh. Akwedukty łączą się, a następnie ponownie rozdzielają, gdy dotrą do miasta. Nie zachował się północny akwedukt ani jego pozostałości, a południowy akwedukt dostarczał wodę do ogromnego zbiornika wykutego w skale. Ma około 250 m długości, 10 m wysokości i 4 m szerokości. Zbiornik mieści około 4300 m3. 

Zbiornik był używany od II do VII wieku naszej ery. Został tutaj zbudowany ponieważ jest to jedyne położone wysoko miejsce w regionie Sepphoris z wapienia, który jest łatwy w obróbce. Zbiornik był dwukrotnie przykryty gipsem: w II w ne pokryto go jasnym gipsem, a w IV wieku jeszcze raz, prawdopodobnie po wielkim trzęsieniu ziemi z 363 r., które spowodowało poważne zniszczenia. 

Spacer po zbiorniku to imponujące przeżycie. Warto zwrócić uwagę na łuki podtrzymujące, które prawdopodobnie powstały również podczas rekonstrukcji w IV wieku. Na zachodnim krańcu zbiornika mały otwór pod schodami prowadzi do wąskiego tunelu o długości około 55 metrów. Tunel staje się coraz węższy, dopóki nie zostanie zablokowany przez ścianę. W ścianie znajduje się otwór z ołowianą rurą. Na drugim końcu rury znajdował się zawór do regulacji przepływu wody (już go tam nie ma).

2. Tunel szybu

Idąc dalej ścieżką dotrzesz do tunelu szybu. Tunel otrzymał swój przydomek, ponieważ został zbudowany z sześciu pionowych otworów (szybów), wykutych głęboko w skale. Kiedy kamieniarze osiągnęli określoną głębokość, zaczęli kopać tunel. Kopanie na dole każdego szybu odbywało się w dwóch kierunkach. 

Tunel można zobaczyć na odległości około 90 m długości, od szybu 4 do 6. Przez część tego odcinka można przejść idąc w pozycji pionowej, a część wymaga przykucnięcia. Przed wejściem do tunelu istnieje dla odwiedzających możliwość sprawdzenia, czy ich wzrost pozwala im przejść przez tunel bez schylania się, czy też nie. 

Po wyjściu z akweduktu przejdź ponad 700-metrową ścieżką, która biegnie wzdłuż ruin starożytnego akweduktu do wejścia dla gości. Obok wejścia wykopano dwa niewielkie zbiorniki (zbiorniki łuków). Są one wykute w skale i obok nich znajduje się duże drzewo szarańczynu. Większy zbiornik (5 x 9 m) podtrzymywany był przez 5 kamiennych łuków i kamienny sufit, a mniejszy zbiornik miał tylko 4 podpory. Zakłada się, że są to starsze zbiorniki Sepphoris, których używano przed zbudowaniem dużego zbiornika.

3. Basen

Na wschód od centrum dla odwiedzających, po północnej stronie parkingu, znajduje się otwarty basen o wymiarach około 21 x 14 m. Naukowcy sugerują, że basen ten był używany do kąpieli i czyszczenia. 

Tutaj, obok centrum dla odwiedzających, możemy rozpocząć fascynującą wycieczkę po ruinach starożytnego miasta.