From Ein Zivan Campground To Bab Al-Hawa

Izraelski Urząd ds. Przyrody i Parków uczestniczy w oznakowaniu Szlaku Golan. Ten odcinek szlaku znajduje się na wysokości 1000 metrów nad poziomem morza. Stroma ścieżka prowadząca na szczyt góry Bental wymaga wysiłku fizycznego, ale wędrowcy są nagradzani dotarciem do rezerwatu Bental i starożytnego miejsca Bab al-Hawa.

Główne atrakcje

Pomnik poległych żołnierzy z 134 batalionu rozpoznawczego.

Aktywność wulkaniczna na Wzgórzach Golan

Dęby AleppoZimowe jeziorko w Bab al-Hawa

Pozostałości po Itureanach w Bab al-Hawa

Malownicza wieża widokowa

Wspaniały widok na Wzgórza Golan i Baszan ze szczytu Góry Bental.

Co robi izraelski Urząd ds. Przyrody i Parków, aby lepiej służyć odwiedzającymIzraelski Urząd ds. Przyrody i Parków uczestniczy w oznaczaniu Szlaku Golan (biało-niebiesko-zielony).

Dotarcie do kempingu Ein Zivan

Autostrada 91. Wejście do kempingu Ein Zivan znajduje się naprzeciwko kibucu Ein Zivan.

Dojazd do Bab al-Hawa

Autostrada 959, obok znaku 16 km. Wejście znajduje się 1,1 km na wschód od węzła Bental.

Informacje ogólne

Oznakowany Szlak Golan rozciąga się na całej długości 120-kilometrowej Wzgórz Golan, od Góry Hermon do południowego krańca płaskowyżu. Trasę podzielono na 15 segmentów, z których każdy jest odpowiedni dla zwykłych turystów i całych rodzin. Chętni mogą przejść dwa segmenty dziennie i ukończyć cały szlak w ciągu tygodnia. Ostatnio dodano znaki do punktów, w których szlak przecina autostrady w Golan. Opisany tutaj szlak to odcinek nr. 5 na Szlaku Golan.

Trasa szlaku

1. Kemping Ein Zivan

Kemping Ein Zivan położony jest obok naturalnego lasu, składającego się głównie z dębów Aleppo i Tabor, a także z innych zasadzonych tu drzew. Na kempingu znajduje się również pomnik poległych żołnierzy z 134 batalionu rozpoznawczego. Jest to skromny pomnik, przedstawiający stary czołg M4 Sherman, wieżę APC i syryjską chałubicę 122 mm.

2. Las Ein Zivan

Szlak Golan rozpoczyna się na kempingu, kierując się na zachód wzdłuż autostrady 91 i przecinając ją na zachód od kibucu Ein Zivan. Początkowo szlak wkracza w gęste lasy dębów Aleppo i palestyńskich, a wkrótce wychodzi z nich, docierając do bazaltowego płaskowyżu pokrytego tarasami. Wiele dębów Aleppo wykorzystuje stosy miejscowych skał jako podparcie. Jest to drzewo liściaste, rosnące na wysokości powyżej 1000 metrów nad poziomem morza. Dęby przeplatają się z krzewami mioteł hiszpańskich.

Płaskowyż jest duży i służy jako pastwisko. Po prawej stronie jest Góra Avital (Tall Abu an Nada), która ma 1204 metry wysokości. Na szczycie góry znajduje się aktywna placówka IDF, a wstęp do niej jest zabroniony. Góra nosi imię szejka Abu Nada, który jest pochowany na jej szczycie. Abu Nada (po hebrajsku Av Tal - źródło rosy) wziął swoje nazwisko od mgły, która często pokrywa góry w porannych godzinach, a także od zdolności szejka do wywoływania deszczu.

Szlak Golan przebiega obok sadu jabłoniowego, docierając do ronda w pobliżu kibucu Merom Golan. Przejdź przez drogę i idź dalej na północ przez około kilometr wzdłuż autostrady Merom Golan. Szlak spotyka się z autostradą w punkcie, gdzie asfaltowa droga wznosi się na Górę Bental.

3. Góra Bental

Zamiast jechać na szczyt góry, można wejść stromą ścieżką o długości 150 metrów po drodze asfaltowej. Na szczycie góry znajduje się bezzałogowa placówka IDF i słynna kawiarnia Coffee Anan.

Góra Bental wznosi się na wysokość 1165 metrów nad poziomem morza na zachód od doliny Quneitra. Dwie góry, Bental i Avital, są częścią tego samego wulkanu. Stacja z informacjami audio o tym miejscu udziela objaśnień dotyczących okolicznych pięknych krajobrazów. Na wschodzie są dolina Quneitra i bazaltowe płaskowyże Syrii, a także Góra Hermon, południowy Liban, Góry Galilei i Wzgórza Golan. Warto bliżej przyjrzeć się Quneitra: miasto zostało podbite przez Izrael w Wojnie Sześciodniowej i w wyniku tego zostało opuszczone przez mieszkańców - zostało jednak zwrócone Syrii w ramach porozumienia o wycofaniu się z 1974 roku. Syryjczycy zbudowali nowe miasto obok ruin starego i nazwali je Madinat al-Baath; teraz można je zobaczyć na wschód od dawnej Quneitry.

Żelazne rzeźby obok kawiarni należą do Joopa de Jonga, członka kibucu Merom Golan.

4. Szlak do doliny Quneitra

Szlak Golan schodzi do zachodniego końca wielkiej doliny Quneitra, która rozciąga się na terytorium Syrii. Tą żyzną dolinę pokrywają sady, winnice i pola uprawne. W ramach wykopalisk prowadzonych w dolinie archeolog Naama Goren-Inbar znalazł prehistoryczne miejsce z dużą kolekcją kości zwierząt, wśród których znajdowały się nosorożce, duże dzikie bydło, konie, lew, żółw, jeleń, gazela i wilk. Niektóre kości nosiły ślady nacięć wykonanych przez ludzi jakieś 54 000 lat wcześniej. W tym czasie dolina Quneitry była pokryta dużym jeziorem, gdzie zwierzęta przychodziły pić, a ludzie na nie polowali.

Stroma, długa na 1 km ścieżka schodzi z północnego zbocza góry. Po drodze można zobaczyć pozostałości naturalnego lasu, w tym dęby palestyńskie i Aleppo, a także sycylijskie sumaki i inne drzewa.

Po dotarciu do doliny zobaczysz zbiornik Bental, w którym gromadzi się wodę z deszczów i strumieni płynących na wschód. Szlak Golan przebiega obok zbiornika, przecinając Autostradę 959 i schodząc do Bab al-Hawa (obok znaku wejścia na ten odcinek szlaku).

5. Bab al-Hawa

Bab al-Hawa to interesujące miejsce, a także punkt końcowy tego szlaku. Najpierw odwiedzamy podziemną jaskinię grobową, do której wejście nie jest łatwo widoczne z zewnątrz. Wejście do jaskini znajduje się 70 metrów na południowy zachód od punktu, w którym Szlak Golan przecina autostradę. Sufit jaskini, na poziomie równym z ziemią powyżej, wykonany jest z kamiennych płyt w stylu zwanym Hurrian. Każda ściana w jaskini zawiera osiem niszy grobowych, umieszczonych w dwóch rzędach.

Po około 100 metrach na zachód docieramy do basenu Baron (Bab al-Hawa), rezerwatu przyrody chroniącego zimowy staw, z unikalną florą i fauną. Wśród zwierząt jest pięć z siedmiu gatunków płazów znanych w Izraelu: grzebiuszka wschodnia, traszka południowa, europejska ropucha zielona, ​​żaba błotna i żaba nadrzewna.

Ten zimowy staw wypełnia naturalne wgłębienie w ziemi. W okresie bizantyjskim mieszkańcy Bab al-Hawy podzielili basen na zaporę i wykorzystali jej południową część jako zbiornik wodny. Dlatego miejsce hodowli traszki jest nie tylko dziełem natury, ale także wynikiem wysiłków mieszkańców Bab al-Hawa w czasach starożytnych, Itureańczyków.

Szlak przechodzi między ich dawnymi domami, docierając do dużego znaku informującego o końcu tego odcinka Szlaku Golan.